Μανώλης Κοττάκης: Η ΕΣΤΙΑ της Κυριακής δημοσίευσε μια άγνωστη δημοσκόπηση σε δείγμα 6000 ατόμων που έγινε για λογαριασμό μεγάλου επιχειρηματικού ομίλου που παρακολουθεί τις εξελίξεις και συγκλίνει με τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων. Στην πραγματικότητα έχουμε την πτώση της μεταπολίτευσης. Τη γιορτάσαμε πέρσι και πέφτει φέτος. Είναι η ηθική χρεωκοπία ενός συστήματος συνολικά και ιδιαίτερα για την κυβέρνηση ειδικά. Υπάρχουν στιγμές στην πολιτική που σταματά να σε ακούει ο κόσμος ό,τι και να πεις. Είμαστε σε αυτήν τη στιγμή.
Υπάρχουν τετραετίες που κάποιοι μπορούν να κρατούν κάρβουν στα χέρια τους και να είναι χρυσάφι, υποκλοπές για παράδειγμα που πέρασαν χωρίς να γίνει κάτι και υπάρχουν και τετραετίες που ανοίγουν και μπορεί να κρατούν χρυσάφι, αλλά γίνονται κάρβουνο. Ο τρόπος που έχει χειριστεί η Πολιτεία συνολικά την υπόθεση των Τεμπών δείχνει, ότι ακόμα και αν πιστέψουμε, ότι δεν συνέβη κάτι, δείχνει, ότι είναι σαν να έχει συμβεί κάτι. Και αυτό έχει περάσει στον κόσμο.
Η κυβέρνηση δείχνει διαγωνισμό φιλοδοξιών εσωτερικά για το μετά, το πολύ μετά και το πάρα πολύ μετά. Είναι ασέβεια για τα θύματα. Όταν τελειώσουν οι διαδηλώσεις θα καταγράψουμε λεπτομερώς τα πάντα για τις τακτικές του καθενός.
Η ΝΔ καλό θα είναι να ξαναδιαβάσει την ιδεολογική της διακήρυξη και την πίστη στον άνθρωπο. Η πίστη στον άνθρωπο και στην ανθρώπινη ζωή υπερέχει πάσης άλλης αξίας και εξουσίας. Αυτή είναι μια αρχή της δυτικής δημοκρατίας και του φιλελευθερισμού. Το να αντιδικεί κανείς με τις οικογένειες και να τις θεωρεί απειλή για τη δημοκρατία, δεν ξέρω πως να σχολιαστεί.
Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να μην έχουν πάρει τα παιδιά τους, όχι σε σεντόνι, αλλά ούτε καν ως στάχτη και να έρχεται κάποιος και να του λέει “είσαι απειλή για τη δημοκρατία”, “αν πας στη συγκέντρωση είσαι αριστερός και είσαι με την Κωνσταντοπούλου”. Δεν είναι δυνατόν να δικάζεται μια μάνα για τη σχέση που είχε με τα παιδιά της και να μη δικάζονται αυτοί που είναι υπαίτιοι που έχασε τα παιδιά της.
Η κυβέρνηση έχει την πολιτική διαχείριση. Πλέον έχει τεράστια ευθύνη και η Δικαιοσύνη για ό,τι συμβαίνει. Η Δικαιοσύνη πρέπει να κάνει αυτό που της αναλογεί. Δεν διαφωνεί να ορίζεται κανείς εφέτης ανακριτής αρκεί να μην περιμένει να κάνει αυτό που πρέπει από τον κώδικα ποινικής δικονομίας.
Δεν είναι ό,τι υπάρχει ένταση και διχασμός που ακούγεται τις τελευταίες ημέρες ή πολιτική εργαλειοποίηση. Όταν το 80% έχει συγκεκριμένη άποψη αυτό το ποσοστό δεν μπορεί να διχάσει. Κάποιος που ζητά εξηγήσεις που έχασε το παιδί του δεν μπορεί να θεωρηθεί απειλή για τη δημοκρατία. Και όσοι μιλούν για εργαλειοποίηση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όποιος κάνει κριτική να θυμάται, ποιος ευλόγησε το Hastag #fygete το 2018 μετά το Μάτι. Όποιος θέλει να μιλήσει για το παρόν και το μέλλον, καλό είναι να κοιτάει και το παρελθόν.
Όποιοι ασχολούνται με τα Τέμπη στο μυαλό τους ερμηνεύουν με βάση ερωτήματα που δεν υπάρχουν. Ποιό είναι το κεντρικό θέμα της υπόθεσης αυτής; Να μάθουμε τί έγινε, ποιός ευθύνεται και να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Για 57 ζωές έσπασε η αλυσίδα. Είναι άλλο πράγμα να θάβει το παιδί το γονιό του και άλλο να θάβει ο γονιός το παιδί του. Εδώ μπαλαχοποιήθηκε η συζήτηση. Έχει γίνει γενική συμπλοκή. Όλη η συζήτηση είναι: Μιλάς θετικά για τα Τέμπη; Είναι ποινικό αδίκημα, θέλεις την πτώση της κυβέρνησης. Μιλάς αρνητικά; Θέλεις την παραμονή της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα ο καθένας έχει ένα συννεφάκι στο μυαλό του και πιστεύει, ότι ανάλογα με τι λέει για μια ευαίσθητη υπόθεση που αφορά τον ανθρωπισμό όλων μας, ότι έχει στο μυαλό του δεύτερες σκέψεις
Δηλαδή η συνήθης πονηρία των Ελλήνων, έχουν αναδειχθεί όλα τα δευτερεύοντα αισθήματα των Ελλήνων αντί για πρωτεύοντα και έχουν γίνει δημόσιος βίος. Αυτό είναι το πρόβλημα στην υπόθεση αυτή. Ο χειρότερός μας εαυτός έχει γίνει δημόσιος βίος για να φύγουμε από το κεντρικό ερώτημα.
Τα υπόγεια ρεύματα, για τα οποία γράφουμε με συνέπεια τα τελευταία χρόνια, δείχνουν την πλήρη απονομιμοποίηση της πολιτικής, του κράτους, του κοινοβουλίου. Έρχεται μια αφορμή και όλα αυτά βγαίνουν στον αφρό, ενώ προϋπήρχαν. Αυτήν τη στιγμή συζητάμε για τα Τέμπη και ποιός έκανε εργαλειοποίηση. Γιατί η απερχόμενη πρόεδρος της Δημοκρατίας, η κα Σακελλαροπούλου αρνήθηκε και δεν συνάντησε ποτέ τους συγγενείς των θυμάτων; Η αρχηγός του κράτους! Υπάρχει απάντηση σε αυτό; Όταν υπάρχει μια υπόθεση, η αρχηγός του κράτους αρνείται να συναντήσει τα θύματα. Το κοινοβούλιο αρνείται να εξετάσει τους βασικούς μάρτυρες. Η Δικαιοσύνη ελέγχεται για το γεγονός, ότι δεν έχει βάλει στη δικογραφία 168 χιλιάδες ηχητικά αρχεία και σε αυτό ο Άρειος Πάγος δεν απαντά. Όταν έχουμε βίντεο που εμφανίζονται ότι ανέβηκαν στις 7 Φεβρουαρίου τότε γιατί συζητάμε, ότι έχει σαπίσει η ελληνική δημοκρατία; Μπροστά στα μάτια μας εξελίσσεται αυτό που γίνεται. Με τη διαφορά ότι έγινε μια υπόθεση που ενεπλάκησαν όλοι.