گرفتی چون پی مجنون || ز رسوایی مرنج ای دل || مجلسی . پهلوان رفیع || Pahlawan Rafi

به اين تمکين که ساقی باده در پيمانه ميريزد رسد تا دور ما ديوار اين ميخانه ميريزد گرفتی چون پی مجنون ز رسوايی مرنج ای دل که دايم سنگ طفلان بر سر ديوانه ميريزد بياد شمع رخسار که ميسوزد دل زارم که امشب بر سرم از هر طرف پروانه ميريزد زليخا گر برون آرد ز دل آه پشيماني ز پای يوسف زندانيش زولانه ميريزد شود هرکس به کوه عشقبازی پيرو فرهاد به روز جانفشانی خون خود مردانه ميريزد رسانی بر من ای مشاط تا زنار خود سازم ز زلف يار هر تاری که وقت شانه ميريزد اگر سيم و زر عالم به دست عشقری افتد شب دعوت به پيش پای آن جانانه ميريزد صوفی غلام نبی عشقری