ลำเพลินเอ้คีงแปงสรรสุวรรณสังข์สวมฮูป (สงวนลิขสิทธิ์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม)

ผู้สร้างสรรค์ผลงาน นางสาวรัศมี ธิบูรณ์บุญ นางสาวสุกัลญารัตน์ ขันทัพไทย นางสาวสุกัญญา รักษาภักดี นายกฤษณะ โพธิจักร์ อาจารย์ที่ปรึกษา ผู้ช่วยศาสตราจารย์รัตติยา โกมินทรชาติ อาจารย์นฤทร์บดินทร์ สาลีพันธ์ อาจารย์กรณ์ภัสสร กาญจนพันธุ์ อาจารย์วิภารัตน์ ข่วงทิพย์ อาจารย์ที่ปรึกษาร่วม อาจารย์ตรีปักกัน มูลจันดา แนวความคิด จากการศึกษาหมอลำในคณะบัวริมบึงรุ่งลำเพลิน เป็นคณะหมอลำที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ โดยนำเอาวรรณคดีไทย เรื่อง สังข์ทอง นำมาสร้างสรรค์ในรูปแบบหมอลำเรื่องต่อกลอนทำนองลำเพลินในช่วง ปี พ.ศ.2539 จนถึงปัจจุบัน และมีความโดดเด่นในด้าน วัฒนธรรม สังคม ความนิยมและคุณค่าด้านศีลธรรมที่สะท้อนสังคมในยุคปัจจุบัน และสามารถนำคุณค่าด้านศีลธรรมไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน จากแนวความคิดข้างต้น ผู้สร้างสรรค์ผลงานจึงเกิดแรงบันดาลใจ ที่จะหยิบยกเอา วรรณกรรมอีสาน เรื่องสุวรรณสังข์ ตอน สุวรรณสังข์สวมรูปเงาะออกตามหามารดา ที่ถูกจาลึกไว้บนหนังสือผูก วัดหลวงสุมังคลาราม จ.ศรีสะเกษ คณะผู้สร้างสรรค์ มุ่งศึกษาอิริยาบถของตัวสุวรรณสังข์และเงาะป่า ตามจินตนาการของผู้สร้างสรรค์ มาถ่ายทอดผ่านกระบวนการออกแบบท่าฟ้อนทางด้านนาฏยศิลป์พื้นเมือง ในรูปแบบของ หมอลำเพลิน