Համացանցում ծաղկող ատելության խոսքին ՈՉ լուրջ վերաբերվելն է մի բան, ոչ էլ լուրջ չվերաբերվելը։ Եթե մարդիկ այդ մեկնաբանություններին հետևելու լինեն՝ անկախ սեռից ու տարիքից, առողջական վիճակից՝ բոլորը պիտի գնան սահման, պիտի չխոսեն, որովհետև ով ձայնի իրավունք տվեց որ … պիտի գնան լվացվեն, որովհետև բոլորը փնթի ու ոջլոտ են անվանում։ Այսպես մարդիկ, իրենց տներում փափուկ նստած, որոշում են մյուսների ով լինելը, նրանց գործի բնույթը, գծում նրանց կյանքի սահմանները։ Բայց ինտերնետն ինտերնետում է։ Եվ ինտերներտից դուրս կա կյանք։