■ Nepal, Pokhara
ด้วยความอ่อนล้าที่สะสมจากการเดินทาง ผมเริ่มต้นวันใหม่ด้วยการตื่นเวลาเที่ยงวันอีกตามเคย เพื่อออกสำรวจเมืองท่องเที่ยวชื่อดังของประเทศเนปาล
โพคาร่า (Pokhara) เปรียบเสมือนเป็นประตูสู่เส้นทางเทรค ABC หรือชื่อเต็มก็คือ Annapurna Base Camp เส้นทางเดินเทรคยอดฮิตที่ต้องใช้เวลาเกือบ 2 อาทิตย์ในการเดินครบลูป
ซึ่งแม้ว่าทริปนี้ผมไม่ได้วางแพลนที่จะพาตัวเองไปเดินเส้นทางเทรคใดๆ ทั้งสิ้น แต่ผมก็ไม่ยังดั้นด้นพาตัวเองไปออกกำลังกายเรียกเสียงหอบ และหยาดเหงื่อเป็นระยะๆ
หลังจากเติมพลังแห่งวันด้วยน้ำผลไม้คั้นสดๆ หน้าที่พัก (ที่เหมือนผมจะโดนโกง แต่ก็ชั่งเถอะ) และข้าวถาดหลุมราดแกงสไตล์อินเดียอย่าง Thali ไป
ผมก็ออกเดินทางด้วยรถเมล์ประจำเมืองเพื่อไปยังเคเบิลคาร์อันใหม่เอี่ยมอ่องของเมืองโพคารา หมายมันปั้นมือว่าจะขึ้นไปที่หมู่บ้านเล็กๆ ที่ชื่อ ซารางก็อต (Sarangkot) ให้ได้
สาเหตุที่ผมมาที่นี่ก็เพราะว่า ไหนๆ ก็มาเหยียบถึงดินแดนแห่งขุนเขาหิมาลัยทั้งที ผมจึงตั้งใจจะมาชมวิวของแนวเทือกเขาอันนาปุรณะเป็นบุญลูกตา
แต่ความโชคร้ายประจำวันก็เล่นงานผมจนได้จากพายุฝนในช่วงมรสุมของที่นี่ ลมที่แรงระดับ 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (ผมเดานะ) ทำให้เป็นอุปสรรคอย่างยิ่งสำหรับการ Vlog ของผม ท้องฟ้าที่ขมุกขมัวทำให้ผมไม่สามารถมองเห็นแนวเทือกเขาได้อย่างที่ตั้งใจ และฝนที่กระหน่ำลงมาทำให้พาราไกลดิ้ง (Paragliding)เป็นอันต้องยกเลิกการบิน
ความโชคร้ายประจำวันอย่างที่ 2 นั่นก็คือ เมื่อผมพาตัวเองมายังเลคไซด์ (Lake Side) ได้สำเร็จจากความช่วยเหลือของราจิชที่ควบมอไซค์มาส่งผม บรรยากาศริมทะเลสาบกลับไม่เป็นดั่งที่ผมคาดคิดเอาไว้ ตลอดทางเดินมีแต่ความเงียบเหงา เงียบเชียบ ไม่คึกคักอย่างที่ควรจะเป็น อย่างเช่น สวนสนุกดิสนี่ย์แลนด์ของเมือง ที่ผมนึกว่าเป็นสวนสนุกร้าง
แต่ทุกอย่างก็ถูกชดเชยหลังจากนั้นด้วยวิวพระอาทิตย์ตกดินที่สวยงามตระการตา คนท้องที่ และนักท่องเที่ยวจำนวนหยิบมือ ออกมานั่งเก็บภาพบรรยากาศที่อยู่ตรงหน้านั้น ผมจึงไม่พลาดที่จะทำตามบ้างตามคำที่คนบอกว่า ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอ
ผมบอกลาวันทรหดนี้ด้วยพิธีกรรมริมทะเลสาบเฟวาของศาสนาฮินดู ที่ผมทราบจากเพื่อนร่วมเดินทางชาวอินเดียว่า ที่ผมกำลังเห็นอยู่ก็เหมือนเป็นพิธีกรรมที่คนฮินดูในอินเดียเชิดชูบูชาต่อเจ้าแม่คงคา แต่แค่ที่นี่ ที่โพคารา ผู้คนเปลี่ยนมาเป็นเจ้าแม่เฟวาประจำทะเลสาบแทน
ภายในคืนเดียวกัน ฤทธิ์ของปานีปุรีที่ผมหม่ำไปเมื่อตอนเย็นก็เริ่มทำงาน ผมวิ่งเข้าออกห้องน้ำไปหลายรอบอย่างเกรงใจรูมเมทพอสมควร และผมก็อยู่ในสภาพอิดโรยอ่อนแรงแบบนี้ไปอีก 2-3 วัน
และนี่ก็คืออีกหนึ่งการผจญภัยเล็กๆตามสไตล์ bumseeker
Enjoy! Sharing is caring. My gratitude to you all 💗
___________________
0:00 สงสัยแพงเพราะถุงมือ
1:46 ตามล่าหารถเมล์
2:51 เมนูอิ่มท้องประจำวัน
7:00 โอเค ออกเดินทางได้
11:27 เคเบิลคาร์อันนาปุรณะ
14:10 หมู่บ้านซารางก็อต
15:27 วิวพอยท์ที่น่าผิดหวัง
20:02 เรื่องโชคดีประจำวัน
23:35 เมนูนี้เล่นงานผมอีกแล้ว TT
27:34 เมืองร้างโพคารา
31:27 เห็นแบบนี้แล้วก็ชื่นใจ
32:44 ต้องที่แบบนี้สินะ ถึงคึกคัก