แก่แล้วกินง่ายขึ้น. #เรื่องสั้นสอนใจ #กินง่ายๆ

เมื่ออายุมากขึ้น ฉันกลับอยากกินแค่ข้าวต้มกับปลาเค็ม

ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องของวัยหรือเปล่า แต่ยิ่งอายุมากขึ้น ฉันกลับรู้สึกว่าอาหารที่เคยชอบกิน กลายเป็นสิ่งที่ดูวุ่นวายไปหมด เครื่องเทศจัดๆ ซอสเข้มข้น หรือเมนูที่ต้องใช้วัตถุดิบหลายอย่างเริ่มทำให้ฉันรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่ใช่ว่ามันไม่อร่อย แต่ร่างกายฉันเหมือนไม่ต้องการอะไรที่ซับซ้อนอีกต่อไป

ฉันจำได้ว่าสมัยก่อน เวลาไปกินอาหารตามร้านดังๆ หรือไปเที่ยวต่างประเทศ ฉันชอบลองอาหารใหม่ๆ รู้สึกตื่นเต้นกับรสชาติที่แปลกไปจากที่คุ้นเคย แต่เดี๋ยวนี้ แค่ได้กินข้าวต้มร้อนๆ กับปลาเค็มตัวเดียว ฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มันไม่ใช่แค่เรื่องของรสชาติ แต่มันเป็นความเรียบง่ายที่ทำให้รู้สึกอบอุ่น

ข้าวต้มเป็นอาหารที่กินง่าย ไม่ต้องเคี้ยวเยอะ อ่อนโยนต่อกระเพาะ แค่ตักเข้าปากแล้วปล่อยให้มันไหลลงคอช้าๆ ก็รู้สึกอิ่มใจ ส่วนปลาเค็ม ถึงแม้จะมีรสเค็มจัด แต่ถ้ากินกับข้าวต้ม มันก็พอดี เปรี้ยวหวานมันเค็มไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่านี้แล้ว

บางทีการที่ฉันหันมาชอบกินอะไรที่เรียบง่ายแบบนี้ อาจเป็นเพราะชีวิตมันเต็มไปด้วยเรื่องยุ่งยากมาพอแล้ว ฉันไม่ได้ต้องการรสชาติที่หวือหวาอีกต่อไป แต่อยากให้ทุกมื้อเป็นมื้อที่กินแล้วสบายใจ ไม่ต้องคิดเยอะ ไม่ต้องกังวลว่าจะอ้วน หรือมีแคลอรี่เกินไป

อีกอย่าง การกินข้าวต้มกับปลาเค็ม มันทำให้ฉันนึกถึงอดีต สมัยเด็กๆ ที่บ้านไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่ข้าวต้มร้อนๆ กับปลาเค็มทอด ก็เป็นอาหารที่อร่อยที่สุด ตอนนั้นฉันอาจไม่ได้คิดอะไรมาก แค่กินแล้วอิ่ม แต่พอโตขึ้น กลับรู้สึกว่ามันเป็นรสชาติของความอบอุ่น เป็นรสชาติที่ทำให้รู้สึกเหมือนได้กลับไปอยู่ในบ้านหลังเดิม

ฉันไม่ได้บอกว่าอาหารอื่นไม่อร่อย หรือใครที่ยังชอบอาหารรสจัดเป็นเรื่องไม่ดี ทุกคนมีสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่สำหรับฉัน การกินข้าวต้มกับปลาเค็มในทุกวันนี้ มันเป็นเหมือนการบอกตัวเองว่า เราไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ขอแค่ความเรียบง่าย ที่ทำให้เราสบายใจก็พอ

อาจจะมีคนถามว่า “ไม่เบื่อเหรอ?” ฉันเองก็เคยถามตัวเองเหมือนกัน แต่คำตอบที่ได้คือ ไม่เลย ฉันกลับรู้สึกว่ายิ่งกิน ยิ่งเข้าใจว่าความสุขของตัวเองคืออะไร มันไม่ต้องซับซ้อน ไม่ต้องอลังการ แค่ข้าวต้มร้อนๆ กับปลาเค็มสักตัว มันก็มากพอสำหรับฉันแล้ว