"ಭಜ ಗೋವಿಂದಂ", ಇದನ್ನು "ಮೋಹ ಮುದ್ಗರ" ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ, ಇದು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಆದಿ ಶಂಕರರಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಜನಪ್ರಿಯ ಹಿಂದೂ ಭಕ್ತಿ ಕಾವ್ಯವಾಗಿದೆ. ಭಕ್ತಿ ಚಳುವಳಿಯು ಒತ್ತಿಹೇಳಿದಂತೆ ಜ್ಞಾನದ ಜೊತೆಗೆ ಭಕ್ತಿಯೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂಬ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಇದು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ.
ಆದಿ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರು ಕಾಶಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪಾಣಿನಿಯಿಂದ ಸಂಸ್ಕೃತದ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಒಬ್ಬ ಹಿರಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರು. ದೇವರನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವುದು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹತೋಟಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಸಮಯ ಕಳೆಯುವುದರ ಬದಲು ಕೇವಲ ಬೌದ್ಧಿಕ ಸಾಧನೆಗಾಗಿ ತನ್ನ ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಮುದುಕನ ದುರವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಶಂಕರರಿಗೆ ಕರುಣೆಯುಂಟಾಯಿತು.
ಪ್ರಪಂಚದ ಬಹುಪಾಲು ಜನರು ಕೇವಲ ಬೌದ್ಧಿಕ, ಇಂದ್ರಿಯ ಸುಖಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆಯೇ ಹೊರತು ದೈವಿಕ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಶಂಕರರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರು.
ಇದನ್ನು ನೋಡಿದ ಅವರು ಭಜ ಗೋವಿಂದ ಎಂಬ 31 ಪದ್ಯಗಳ ಶ್ಲೋಕವನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. ಇದರಲ್ಲಿ ಅವರು ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ತಪ್ಪು ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಅಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಭ್ರಮೆಗಳನ್ನು ನಮಗೆ ತೋರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ..
ಹೀಗೆ ಭಜ ಗೋವಿಂದವನ್ನು ಮೂಲತಃ "ಮೋಹ ಮುದ್ಗರ" ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.