عبدالرحیم چاه آبی- خورشید و مه گواه که در زیر آسمان - Abdurahim chayabi- Khorshid o mah gwah

خورشید و مه گواه که در زیر آسمان
از عهد آفرینش آزاد زیستم
میدان که در مقابل نیرنگ حادثات
کوه ثبات و غیرت و مردانگیستم
از جیب اتحاد یکی سر کشیده ام
گر کابلی و بلخی و گر غزنویستم
افغان مگو هزاره مدان تاجکم مخوان
یک جوهرم به روح و به پیکر یکیستم
روباه نیم که درتلک بنده گی شوم
یعنی که شیر بیشه آزاده گیستم
از زنده گی حلاوت دیگر نبرده ام
جزآنکه مرد بودم و مردانه زیستم
عمریست تامنادی توحیدمیزنیم
این گونه عاشق وطن ازبهرچیستم
آن به که همچو شعله به نام نکو روم
آخر چه زین دو روزه جهان رفتنیستم
جمشيد شعله