შეკითხვებზე პასუხი♥️
-ზოგადად შიშებზე, როგორ მოვერიოთ შიშებს. (მაგალითად ოჯახის წევრს რამე არ შეემთხვას). გულისთქმებს, თუ აკვიატებულ აზრებს, უჯერებ და აკეთებ იმას რაზეც გეფიქრება.
-17 წლის ვარ და 17 წლის განმავლობაში სულ რამდენჯერმე ვარ ეკლესიაში ნამყოფი. ერთი პერიოდი მეშინოდა. შიშამდეც და მის მერეც რაც ეს შიში დავძლიე, ეკლესიაში როდესაც შევდივარ უბრალოდ სანთელს ვანთებ და გამოვდივარ, მაგრამ ძალიან მინდა, რომ ხშირად ვიარო და ვერ დავდივარ, კომპლექსი მაქვს, არ ვიცი როგორ უნდა მოვიქცე ეკლესიაში რა და როგორ უნდა გავაკეთო.
-მამაჩემი პათოლოგიურად ეტანება სასმელს, რის გამოც დედა დაშორდა. ფიზიკურ ძალადობამდე მიჰყავდა ამ დალევას. გავიზარდე, მინდა მამა მედგას გვერდით, მინდა მამა გამოსწორდეს და არ ვიცი როგორ მოვიქცე როგორ ვესაუბრო მას რა იქნება ჭეშმარიტი საქციელი ჩემი მხრიდან?
-როცა ტაძარში დრესასწაულს აღნიშნავენ და წირვა ტარდება, თუ სამსახურიდან არ გიშვებენ, რომელი უნდა აირჩიოს ადამიანმა? როცა სამსახურზეა დამოკიდებული ისი მატერიალური მდგომარეობა.
-მამაო 6 წლის უნახავი შვილი დამეღუპა უკვე 1 წელია. მოხდა ისე რომ ისევ ემიგრაციაში მომიხვდა წამოსვლა. აქ არ ვართ თავისუფლად ოჯახში, ამის გამო ვერც მარხვის შენახვას ვახერხებ და ვერც სანთელს ვანთებ ხშირად. ბებო ძალიან აგრესიული და მკაცრია სადაც ვმუშაობდი და შეზღუდული ვარ ყველანაირად. ტირილიც კი არ შემიძლია. ღამე როცა საწოლში ვწვები მაშინ ვლოცულობ ჩემებურად რათა შუქის ჩართვა და ლოცვის წაკითხვა არ შემიძლია. რა მეშველება მამაო მიშველეთ რამე.
-თუ ეკლესიაში წასვლის წინ ისეთი რამე მოხდება რისიც ყველაზე მეტად გეშინია და ვეღარ ბედავ ტაძარში წასვლას, რომ რამე არ მოხდეს, როგორ უნდა მოიქცეს ასეტ სიტუაციაში ადამიანი, წავიდეს თუ დარჩეს?
-ერთ-ერთი მამაოს საუბარი მოვისმინე და ამბობდა, რომ ბავშვი რომ იბადება და თუნდაც ერთი საათი ცოცხლობს ღმერთს არ არსებობიდან შემოყავს არსებობაშიო. მაინტერესებს რა ხდება როცა ჯერ ისევ ნაყოფია შენშია ბავშვი და ვერ ევლინება ქვეყანას? ასეთი ბავშვები ისევ არარსებობაში მიდიან, უბრალოდ ქრებიან? საშინელი ცოდვა ჩავიდინე. მიუხედავად იმისა რომ არ მინდოდა, მაინც გავიკეთე აბორტი. მას მერე მოსვენება დავკარგე, სულ ვფიქრობ ჩემი არდაბადებული შვილი თუ არსებობს? სიზმარში ყოველთვის ვხედავ, ვიტანჯები და მხოლოდ ერთი კითხვა მაწუხებს: სად მიდიან, ზეცაში იწყებენ ცხოვრებას?
-ჩემი მეგობარი არის ორსულად, ჯერ არ იცოდა სქესი ბიჭი რომ შეეძინებოდა, დაესიზმრა გიორგობის დღესასწაულზე პატარა ბიჭი. მას სურდა რომ დავითი დაერქმია, ჩემი მეგობრის მეუღლეს ძმა ჩვილი დაიღუპა მასაც დავითი ერქვა და აინტერესებს ეს დამთხვევა იყო და ბავშვს გარდაცვლილის სახელი შეიძლება რომ დაერქვას რაიმე ცუდი მომენტი ხომ არ იქნება?
-დედამთილი მყავს ძალიან საშინელი, ყველას თავის ჭკუაზე დაატარებს სულ მამწარებს და ყველას მიმხედრებს ოჯახში, რას მირჩევთ? ოჯახის დანგრევა არ მინდა, მიყვარს ქმარი.
-არ ვცხოვრობთ საქართველოში, ამას დიდი მნიშვნელობა არც აქვს მაგრამ მაინც ეკლესიის სიშორე ემატება ამ ყველაფერს. რომელი საღვთო წიგნი შეიძლება წავუკითხო წლის ბავშვს რომ შევაყვარო და გავაგებინო ზოგადად რელიგიის არსი. რომ იცოდეს რა ძალა აქვს და ასე შემდეგ?
-მამაო ჩემმა ახლობელმა წითელ პარასკევს დალია არაყი თან ისე რომ ცოტა შეთვრა კიდეც. ხოდა ძალიან მეშინია ამის გამო რამე ცუდი არ შეემთხვას. ღვთის წყალობით მე შემაძლებინა უფალმა რომ მემარხულა და მთელი დღე არაფერი მიმიღია მხოლოდ საღამოს 9 საათი იყო მგონი წყალი დავლიე. უფალს ვევედრები რომ აპატიოს და სინანული აღუძრას გულში რომ დღეს რაც დააშავა ასმაგად და ათასმაგად ადიდოს აწი უფალი. ისევ ღმერთის იმედით ვარ. თქვენ რას მეტყვით?
-ვარ დაოჯახებული, უფლის წინაშე მაქვს დიდი ცოდვა, მრუშობა. არა ერთხელ, რაც არ მასვენებს. მინდა ეს ცოდვები მოვინანიო, გავხდე ეკლესიური, მყავდეს მოძღვარი და ვეზიარო. ღმერთი ამბობს მოინანიე და პატიება ითხოვეო. მეუღლეს რომ პატიება ვთხოვო სავარაუდოდ სახლიდან მომიწევს წასვლა. როგორ უნდა მოვიქცე, ან მსგავს შემთხვევაში როგორ ხდება ეკლესიურად.
-ვარ 29 წლის. მონათლული ვარ, არასოდეს არ ჩამიბარებია აღსარება, მაქვს მძიმე ცოდვები, ძირითადად მრუშობასთან დაკავშირებით, ბევრჯერ მდომებია აღსარების ჩაბარება, მაგრამ სირცხვილის გამო მიჭირს ლაპარაკი. ძალიან ცუდად ვარ, ყოველდღე მტკივა და მაწუხებს. ვლოცულობ როგორც ვახერხებ, ღმერთს სულ ვთხოვ შენდობას, მიჭირს ძალიან დღევანდელობასთან ერთად ისე ვიცხოვრო რომ ვიყო ქრისტიანი, საქართველოში არ ვიმყოფები. იქნებ დამეხმაროთ, რა გავაკეთო, როგორ მოვინანიო.
-მამა საბა არ მყავს მოძღვარი, ვმარხულობ, ვერ ვეზიარები, ვარ გათხოვილი, მყავს მუსლიმი ქმარი, სამი შვილი. შვილები დამყავს ეკლესიაში, არ არიან მონათლულები. რა ჰქვია ეხლა ჩემს ოჯახს?
-მამა საბა როგორ მოვიქცე როდესაც წლებია მუდმივ შინაგან შფოთვას განვიცდი. განსაკუთრებით სახლიდან გასვლისას. როგორ მოვიპოვო სიხარულის შეგრძნება და სულიერი სიმშვიდე? ეკლესიაშიც ვერ მივდივარ, მგონია ცუდად გავხდები.
-რას ფიქრობს მამა საბა ტატუზე, შეიძლება თუ არა.
-მაინტერესებს პირველქმნილი ცოდვა ერთი პიროვნების ბრალია თუ ზოგადად ყოველი ადამიანის. უნდა ვიფიქრო ასე თუ არა რომ ადამის ადგილას მეც და სხვა ყველაც მისსავით შევცოდავდით და სამოთხეში ღმერთის გარეშე მოვინდომებდით ღმერთობას?