ทำไมรู้ทันความโกรธแล้วไม่หายโกรธ :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 27 มิ.ย. 2564

อย่างเราจะดูจิตโกรธอย่างนี้ หรือดูความโกรธที่เกิดร่วมกับจิต ในขณะที่โกรธ สติไม่เกิดหรอก เพราะว่าขณะที่เกิดความโกรธขึ้นมา จิตมันต้องหลงด้วย จิตมีโมหะ ไม่มีสติหรอก พอมันเกิดความโกรธขึ้นมาแล้วสติระลึกได้ว่า อ้าว โกรธไปแล้ว เห็นไหมมีคำว่า แล้ว โกรธแล้ว โลภแล้ว หลงแล้ว อ้าว ใจลอยไปแล้วอะไรอย่างนี้ มีคำว่า แล้ว แต่ถ้าเมื่อวานโกรธแล้ววันนี้รู้ ไม่ใช่ปัจจุบันสันตติ ต้องต่อเนื่องกับปัจจุบันจริง ๆ เห็นความโกรธมันเกิดแล้ว แล้วสติระลึกได้ว่า เอ๊ย โกรธแล้ว มีคำว่า แล้ว โกรธแล้ว อย่างนี้ใช้ได้ เราจะเห็นเลยว่าจิตตะกี้โกรธ จิตตรงนี้รู้ว่าโกรธ คนละดวงกัน เราจะเห็นจิตมันเกิดดับด้วยวิธีอย่างนี้ เห็นอยู่ในปัจจุบัน ฉะนั้นการทำวิปัสสนาก็ต้องเห็นรูปเห็นนามที่เป็นปัจจุบัน รูปธรรมที่เป็นปัจจุบันขณะ ขณะนี้กำลังยกมือ ขณะนี้กำลังขยับอย่างนี้ ถ้าเป็นจิตก็มีคำว่า แล้ว โลภแล้ว โกรธแล้ว หลงแล้ว ค่อย ๆ ดู มันจะต่างกันนิดหนึ่ง บางคนพยายามจะรู้ให้ทันตอนที่จิตโกรธ เทวดาก็ทำไม่ได้เพราะขณะที่จิตโกรธ จิตเป็นอกุศล จิตที่เป็นอกุศลจะมีสติไม่ได้ สติไม่เกิดร่วมกับจิตที่เป็นอกุศล ทันทีที่สติเกิดจิตเป็นกุศลเรียบร้อยไปแล้ว อกุศลดับไปแล้ว ทีนี้พวกเราบางคนก็งงอีก โกรธรู้ว่าโกรธ แต่มันยังโกรธ เอ๊ะ ทำไมไม่ดับ ที่ไม่ดับเพราะสติตัวจริงยังไม่เกิด ยังไม่ทันปัจจุบันจริง ๆ อย่างจิตมันโกรธ เรารู้ว่ามันโกรธ ตรงขณะที่รู้เป๊ะเลย มันโกรธอยู่ ตรงที่รู้ว่ามันโกรธ ตรงนี้ไม่ได้โกรธ แล้วสัญญามันไปคิด ไปหมายรู้ว่าเมื่อกี้มันโกรธอยู่ แต่มันไม่คิดว่าเมื่อกี้ มันคิดว่ากำลังโกรธอยู่ แล้วความโกรธนี้มันเป็นอนัตตา ถ้าเหตุของความโกรธยังมี ความโกรธก็มี เราโกรธขึ้นมาเพราะเรากระทบอารมณ์ที่ไม่ชอบใจ อย่างเราเห็นหน้าคนที่เราเกลียดอย่างนี้ ความโกรธมันก็เกิดขึ้นมาตรงที่เรามีสติรู้ว่าจิตมันโกรธ ตรงนี้เราไม่ได้ดูหน้าศัตรูเราแล้ว แต่เราดูจิตของเรา เพราะฉะนั้นตรงนี้ไม่โกรธ เสร็จแล้วเรานึกถึงมันอีก สัญญาไปหมายรู้มันหรือว่าตาไปเห็นมันขึ้นมาอีก สัญญาก็ไปจำขึ้นมาได้ว่า นี่ล่ะศัตรูเรา หมายรู้อย่างนี้ขึ้นมา ความโกรธก็เกิดขึ้นใหม่ เพราะฉะนั้นเวลาที่เราภาวนา บางทีเรารู้สึก โกรธก็รู้ ทำไมไม่หายโกรธ ที่จริงตรงที่รู้ ความโกรธเก่าดับไปแล้ว แต่ว่าขาดสติครั้งต่อไป อย่างรวดเร็ว สัญญาไปจำเรื่องราวเก่า ๆ ที่ทำให้โกรธ มันไปตรึกในอารมณ์ที่ทำให้โกรธ เรียกว่ามีพยาบาทวิตกเกิดขึ้น คือไปตรึกไปคิด ถึงเรื่องที่ไม่ชอบใจขึ้นมา ความโกรธก็เกิดขึ้นใหม่ ไม่ใช่ความโกรธตัวเดิม เป็นความโกรธอีกรอบหนึ่งแล้ว เพราะฉะนั้นถ้าเราภาวนา สติเกิด ความโกรธดับแน่นอน ที่เรามองไม่ออกว่ามันดับไปแล้ว สติเราไม่ไวพอ มันมัวไปคิดถึงสิ่งที่เราโกรธต่อ มันเลยโกรธขึ้นมาใหม่ หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม 27 มิถุนายน 2564 สามารถคลิกลิงค์เพื่อชมพระธรรมเทศนาในวันดังกล่าวได้ที่ https://youtu.be/qVvS1bnS-cM ติดตามข่าวสาร อ่านพระธรรมคำสอน และดาวน์โหลดไฟล์เสียง เว็บไซต์ทางการ: https://dhamma.com https://fb.com/dhammateachings https://instagram.com/dhammadotcom http://line.me/ti/p/~@dhammadotcom ปฏิทินแสดงธรรม https://www.dhamma.com/calendar/ แผนที่เดินทางไปวัด https://goo.gl/maps/Abb5nS95um62