การฝึกจิตให้เหนือสุขเหนือทุกข์ วันที่ 29 มกราคม 2568 หลวงปู่นิภา นิภาธโร

เมื่อกาลเวลาเวียนเปลี่ยนไป ปีเก่าผ่านไป ปีใหม่เข้ามา ทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนเป็นไปตามเหตุและปัจจัย ไม่มีสิ่งใดคงอยู่ถาวร พระพุทธองค์ทรงสอนให้เราตระหนักถึงความไม่เที่ยง (อนิจจัง) ของสรรพสิ่ง หากเรามีสติและปัญญาเฝ้าสังเกตความจริงบ่อย ๆ จิตใจก็จะคุ้นเคยกับสภาวะที่เกิดขึ้น ไม่หวั่นไหวไปตามสุขหรือทุกข์ สุขและทุกข์ในโลก สุขและทุกข์ล้วนเกิดจากการรับรู้ของจิตที่อาศัยตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจในการสัมผัสโลกภายนอก • เมื่อได้พบสิ่งที่พอใจ ก็เกิดสุข • เมื่อได้พบสิ่งที่ไม่พอใจ ก็เกิดทุกข์ แต่สุขและทุกข์เหล่านี้เป็นเพียง “อามิสุข” คือสุขและทุกข์ที่ขึ้นกับปัจจัยภายนอก ไม่จีรังยั่งยืน ผู้มีปัญญาเห็นว่าสุขก็ไม่เที่ยง ทุกข์ก็ไม่เที่ยง จึงไม่ยึดติด ไม่ปล่อยให้จิตใจถูกร้อยรัดด้วยโลกธรรม ทางแห่งการพ้นจากสุขและทุกข์ บัณฑิตผู้ฝึกตนด้วยสติ สมาธิ และปัญญา เห็นสุขและทุกข์เป็นธรรมดาของโลก เมื่อเกิดขึ้นก็ดับไป ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง ด้วยความเข้าใจนี้ จิตจึงหลุดพ้นจากการยึดมั่นถือมั่น ไม่ปล่อยให้สุขหรือทุกข์ครอบงำ เมื่อวางสุขได้ วางทุกข์ได้ จิตก็เป็นอิสระ เย็นสบาย ไม่หวั่นไหวตามกระแสโลก การสะสมอริยทรัพย์เป็นเสบียงจิต การสะสมบุญกุศล ความดีงาม ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเสบียงสำหรับจิตวิญญาณ ไม่ประมาทในชีวิต ขวนขวายในการทำความดี เพื่อเป็นทุนแห่งความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่สุขที่ต้องอิงอาศัยสิ่งภายนอก แต่เป็นสุขจากความสงบภายใน การตอบแทนพระคุณบิดามารดา ผู้มีปัญญาย่อมสำนึกในพระคุณบิดามารดา การตอบแทนท่านไม่ใช่เพียงดูแลร่างกายหรือทรัพย์สินเท่านั้น แต่รวมถึงการนำพาท่านให้เข้าถึงธรรม น้อมนำท่านสู่ทางที่มีศีล มีปัญญา มีสติ ไม่ประมาทในชีวิต นี่คือการเลี้ยงดูที่แท้จริง ที่จะเป็นประโยชน์ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า สู่ปีใหม่ด้วยความไม่ประมาท เมื่อกาลเวลาเปลี่ยนไป จงใช้โอกาสนี้พิจารณาตนเอง เราได้สะสมเสบียงทางธรรมมากพอหรือยัง? เราได้ฝึกจิตของเราให้มั่นคงเหนือสุขเหนือทุกข์หรือไม่? หากยังไม่พอ ก็จงเร่งขวนขวายในคุณธรรม ไม่ปล่อยให้ชีวิตผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ในวาระปีใหม่ของพี่น้องชาวจีน ขอให้ทุกท่านมีสติ รู้เท่าทันโลก ดำรงตนอยู่ในความไม่ประมาท สะสมอริยทรัพย์ และก้าวสู่ความเจริญในธรรม