《ارشاد گُهربار عارف بالله حضرت مرشدنا و مولانا شیخ عبدالوحید درویش حفظه الله تعالی》
خداوند تبارکوتعالی میفرماید: (وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ)-الذاریات/56
ترجمه: ﻣﻦ ﺟﻦ ﻭ ﺍﻧﺲ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺮﻳﺪم ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﺒﺎﺩﺗﻢ ﻛﻨﻨﺪ (ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻜﺎﻣﻞ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﻮﻧﺪ).
هدف از خلقت انس و جن خاص و خاص عبادت و بندگی خداوند است، این عبادت چه است که خداوند آن را بالای ملائک فرض نکرد، بالای حیوانات فرض نکرد، بالای جمادات و نباتات فرض نکرد، بلکه بالای انسان فرض کرد؟ در اینجا حکمتهای وجود دارد وگرنه خداوند ذات بینیاز است، نیاز به عبادت و طاعت و بندگی ما ندارد، حکمت این است که توسط انجام عبادات انسان به معرفت الله تبارکوتعالی میرسد، هرگاه ما عبادت خداوند متعال را به وجه احسن انجام دهیم، معرفت و خداشناسی در وجود ما پیدا میشود، وقتیکه معرفت در قلب ما آمد ذوق و حال و کیفیت در وجود ما میاید.تا زمانی که معرفت خداوند به ما نیاید، عشق و حُب الله تبارکوتعالی در قلب ما نیاید، ما از عبادت بهرۀ کافی کسب کرده نمیتوانیم..
هدف از خلقت ما چیست؟
سلسله پیام های صوتی