วันผ่านไป วัยสูงขึ้น
หลงเรื่องเล่นๆ ชีวิตก็ไม่เป็นสาระ ธรรมะก็ไม่เจริญก้าวหน้า
กลับมาถามตนว่า...เขาเก่งในทางของเขา เราเก่งในทางของเราหรือไม่ ?
เขาทำเรื่องเล่นๆให้เป็นการงาน เราเสียเวลางานไปดูเขาเล่น
เป็นประโยชน์แท้แก่ตน คนเหล่าอื่นหรือไม่
ยิ่งเสียเวลานอน ไปดูเขาเอาชนะกันด้วยฝีตีน
คุ้มมั้ยกับกายที่อ่อนล้า สติปัญญาก่งก้ง ผิวพรรณ หรือสุขภาพทรุดโทรมลง
จะบอลโลก บอลจักรวาล ก็แค่รั้วหนึ่งของจิตวิญญาณ
มีมาเพื่อทดสอบว่าก้าวข้ามแล้ว หรือยังสะดุดหยุดอยู่ ?