หลวงปู่สรวง ท่านถือเป็นเกจิอาจารย์ที่ได้รับความเลื่อมใสศรัทธาต่อชนชาวอีสานตอนล่าง อย่างสูงตั้งแต่เมื่อครั้งยังมีชีวิต และถึงแม้ว่าท่านจะมรณภาพไป 2 ทศวรรษแล้ว ก็ยังมิเสื่อมคลาย ด้วยความที่หลวงปู่สรวงท่าน สงบเงียบ พูดน้อย รักความสันโดษ จึงไม่ค่อยมีใครรู้ถึงความเป็นมาของหลวงปู่สรวง แต่ชาวบ้านจะรู้จักท่านในรูปของนักบวชเชื้อสายกัมพูชา ออกธุดงค์ตามเทืองเขาพนมดงรัก ข้ามไปมาระหว่าง 2 ประเทศ ชาวบ้านเรียกขานท่านตามภาษากัมพูชา ว่า "ลูกตาเบ๊าะ" หมายถึงพระดาบสผู้รักษาศีล และมีเมตตาธรรมสูง แต่คนไทยเรียกท่านว่า "หลวงปู่สรวง เทวดาเดินดิน" หรือ "เทวดาเล่นดิน"