นิทานเรื่อง | สะใภ้บ้านทุ่ง | การดูถูกเหยียดหยามเป็นแรงผลักดันสู่ความสำเร็จ🅰️ | @BaimaiStory1

เกริ่นนำ…

ผักบุ้ง สาวน้อยวัย 20 ปี เดินเลาะไปตามคันนาเขียวขจี
ลมพัดโชยมาเบาๆ พัดผมยาวสีดำสนิทของเธอให้ปลิวสยาย
เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วยามเช้า บวกกับแสงอาทิตย์อุ่นๆ ทำให้รู้สึกสดชื่น
เธอก้มมองดูต้นกล้าเล็กๆ ที่กำลังเริ่มโผล่พ้นพื้นดินด้วยรอยยิ้ม
ก่อนจะหันไปทางจอมปลวกขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่กลางทุ่งนา

"ไอ้ตาล! หนีขึ้นไปบนนั้นได้ไงวะ"

ผักบุ้งตะโกนเสียงดังใส่ลูกวัวตัวอ้วนที่นอนอยู่บนจอมปลวกที่สูงพอสมควร
ก่อนที่มันจะค่อยๆ คลานลงมาจนถึงพื้น
วัวหนุ่มวิ่งเล่นรอบๆจอมปลวกนั้นอย่างราวกับจะยั่วโมโหเจ้าของ
ผักบุ้งจึงรีบไล่ต้อนมันเข้าคอก

"อายุตั้งเกือบ 1 ขวบแล้ว ยังซนเหมือนลูกวัวอยู่เลย แกนี่"

เธอบ่นให้วัวหนุ่มของเธอ
บ้านไม้ชั้นเดียวหลังเล็ก มีคอกวัวและแปลงผักที่เธอและคุณตาคอยดูแล
านคุณตาเป็นคนขยันขันแข็ง แม้อายุจะมากแล้วแต่ก็ยังคงทำมาหากินไม่เคยหยุด
ทั้งสองอาศัยอยู่กันตามลำพัง ตั้งแต่พ่อแม่ของเธอเสียไปเมื่อ 10 ปีก่อน


__________________

👇
นิทาน/นิยาย ทุกเรื่องในช่องของ"ใบไม้"
เป็นลิขสิทธิ์ของใบไม้แต่เพียงผู้เดียว

❌ห้ามคัดลอก ดัดแปลง แก้ไข นำไปลงช่องของตัวเอง โดยเด็ดขาด❌
หากเราพบเจอจะดำเนินคดีตามกฏหมาย

พากย์เสียงโดย : ใบไม้
____________________
#เล่านิทาน #นิทานพื้นบ้าน #นิยายสั้นจบในตอน #นิทานก่อนนอน