گمان مبر که به پایان رسید کار مغان
هزار باده‌ی ناخورده در رگ تاک است
این باده را چه نام است؟!
باده‌ای کهن به کهنگی عشق و رخشندگی خورشید و مهر و سرخ چون دم سیاووشان که قطره‌ای از آن بر دل آدم چکید و از دل او به هر دلی دست به دست می‌رود.
چه بخوانیم تو را؟!
که هم تو بودی که چونان پهلوان را سرمست کردی به آوردگاه بودن و نبودن که نه افراسیاب را یارای پنچه در انداختن با او بود و نه دیو سپید را توان پاسبانی دل در سینه.
تو را چه بنامیم؟!
تو بودی که خون شدی در رگان پیر توس تا که سرود نغمه‌ی محبت را که تا در زمانه جاریست آواز باد و باران، کاخ رود و سرودش بی‌گزند خواهد ماند.
نامت چیست؟!
که خمرت رویای کلام سعدی گشت و‌جنونت مولوی را یکبارگی در عاشقی پیچاند.
تو همان باده‌ای که تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود سرفرازی چون خواجه‌ی شیراز سر بر آستانه‌ی پیر مغانت دارد و حکیمی چون خیام بی مدد اثرت بار تن نتوانست کشید.
بی‌گمان نوروز، سر‌ْخُمِ این خمخانه‌ی ازلی است و تا نوروز هست این خم در جوش و خروش خواهد بود.
سحرگاه باد نوروزی وزید و در گوش جانم نام تو را گفت!
نام زیبای تو
ایران است...
ایران
ایران جان
نوروزت پیروز
پ‌ن:این پیشکش نوروزی در طبیعت شهر زیبای کرند غرب کرمانشاهِ جان تولید شد بخش‌های زیادی از این اثر به صورت زنده ضبط صوت و تصویر شد، وزش باد شدید بود اگر نقصی در کیفیت هست به بزرگواری خود می‌بخشید.
خواننده: دنیا کمالی
@donya_kamali
همخوان: علی کمالی
@alikamali.art
دهل: بهادر تکاور
میکس،مستر و تدوین: مهرداد امیرنژاد
@enkinaki
مدیر تولید: رضا مصطفی‌پور
@rezamostafapoor
تیم تصویر:
سینا موسی رضایی، محسن رشیدی، عرفان مرادی، آرمین نعمتی
@sinamousarezaei
@rashidi_mohsen
@erfanmoraddi
@arminnemati_fpv