Pan Polewicz przeżył wiele. W 1939 roku był młodym chłopakiem
mającym przed sobą niemalże całe życie. Miał swoje plany i ambicje, które
chciał realizować, marzenia i pasje, którym w wolnych chwilach się oddawać. Wybuch wojny zmienił wszystko. Okrucieństwa wojenne; brak
perspektyw na przyszłość; obawa przed tym, co ostateczne; a przede
wszystkim rozłąka z jakże ważną dla Pana Polewicza rodziną – musiały
odcisnąć piętno na psychice młodego człowieka. Samotność, potrzeba
dzielenia się swoimi emocjami i spostrzeżeniami z innymi, a jednocześnie
realia wojenne, spowodowały to, że Pan Polewicz zaczął pisać. Pisał o tym
co widział, co słyszał, co czuł. Uwieczniał rzeczywistość taką, jaką była.
Starał się zapisywać wyłącznie przewijające się przez Jego życie „obrazy”.
Nie upiększał, nie dodawał, nie konfabulował, nie kreował swego wizerunku. Był wobec przyszłych odbiorców i historii lojalny. Te „obrazy”
wzbogacał jedynie własnymi przemieleniami. Dzięki temu powstały pamiętniki oddające prozę dnia codziennego w dotkniętej wojną Polsce.
Wspomnienia zostały wydane w roku 2010. Opracowanie naukowe:
Jakub H. Szlachetko i Paweł Szczepański. Audiobook został wydany dzięki staraniom Dawnego Tczewa w 2024 r.