Stare Miasto w Łodzi pokrywa się swym położeniem z centrum średniowiecznej osady miejskiej – miasteczka Łódź.
Stare Miasto Łodzi zostało ulokowane przy rzece Łódce za sprawą króla Władysława Jagiełły w 1423 roku.
Na Starym Mieście znajdują się Stary Rynek, plac Kościelny, Park Staromiejski, oraz m.in. ulice: Kościelna, Drewnowska, Nowomiejska, Zgierska, Podrzeczna, Wolborska, Bojowników Getta Warszawskiego (dawniej Żydowska), oraz obecnie Zachodnia (dawniej Stodolniana).
Po powstaniu Nowego Miasta i przeniesienia się centrum życia miejskiego na obecny Plac Wolności, Stare Miasto stało się dzielnicą zamieszkaną głównie przez ubogą ludność żydowską. W czasie wojny teren Starego Miasta włączono do łódzkiego getta (Litzmannstadt Ghetto). Później zburzone zostało należące do getta osiedle, zamieszkane głównie przez Żydów, znajdujące się pomiędzy Starym Rynkiem a Nowym Miastem. Po wojnie na tym miejscu powstał park, nazwany Staromiejskim