Po zakończeniu II wojny światowej upadek reżimu nazistowskiego nie tylko przyniósł zniszczenia materialne, ale również pozostawił po sobie złożoną sieć ukrytych dóbr. Sztabki złota, monety oraz zagrabione dzieła sztuki zostały rozproszone lub ukryte w różnych częściach Europy. Znaczna część tego skarbu zniknęła na dyskretnych szlakach, w wykopanych tunelach lub głębokich korytarzach, dając początek historiom, które do dziś budzą fascynację.
Jedna z najbardziej komentowanych wersji dotyczyła Polski, gdzie przez wiele lat próbowano odnaleźć opancerzony pociąg wypełniony kosztownościami i klejnotami, rzekomo zakopany w wzgórzach Śląska. W 2015 roku sygnał wykryty przez skaner georadarowy ponownie wzbudził zainteresowanie, gdy pod ziemią zarejestrowano podejrzany kształt. Jednak po przeprowadzeniu wykopalisk i analiz uznano, że nie ma dowodów na istnienie znaleziska. Mimo to sprawa przyciągnęła turystów i umocniła mit wokół kompleksu Riese.
W Hiszpanii kluczową rolę odegrała stacja Canfranc, która w czasie wojny służyła jako punkt tranzytowy dla ponad osiemdziesięciu ton szwajcarskiego złota. Dokumenty odnalezione przez obywatela wykazały, że część tego złota — często wcześniej przejętego przez nazistów — trafiła do Madrytu i Lizbony w zamian za surowce niezbędne dla niemieckiego przemysłu wojennego.
Ostatecznie, w 2023 roku, władze Holandii ujawniły oficjalne dokumenty zawierające szkic wskazujący możliwe miejsce ukrycia skarbu w miejscowości Ommeren. Chociaż poszukiwania nie przyniosły rezultatów, sprawa ponownie skierowała uwagę świata na nierozwiązane tajemnice nazistowskiego rabunku.