این مرد جاروکش نام دارد و در یمگان بدخشان در دهکده چهارمغزستان زندگی می‌کند. این مرد دهقان، نماد تلاش، صبر و پایداری است. او با دستان ترک‌خورده و چهره آفتاب‌سوخته‌اش، نشان از روزهای سخت و شب‌های طولانی کار در خرمن خود دارد. دستان او که بر اثر کار بی‌وقفه زخم و پینه بسته، گواهی از عشق به کارش و‌تلاش بی وقفه اش را دارد. هر قطره عرقی که از پیشانی‌اش جاری می‌شود، نشان از زحمت بی‌پایان و امید به برداشت محصولی پربار دارد.
سخت‌کوشی دهقان نه تنها برای تأمین معاش خانواده، بلکه برای حفظ و تداوم زندگی روستایی و تولید غذای مورد نیاز جامعه است. او گویی در دل خاک بذر امید می‌کارد و به آینده‌ای روشن‌تر می‌اندیشد.
زمین و دهقان رابطه‌ای ناگسستنی دارند؛ دهقان از زمین نگهداری می‌کند و زمین هم محصولی ارزشمند به او بازمی‌گرداند.