Kötülük nadiren aniden ortaya çıkar. Kapıyı çalıp içeri girmek için izin istemez; bunun yerine, iyi niyet ve küçük tavizler kisvesi altında yavaşça sızar. Peki, bir insanı kötüye dönüştüren şey nedir? Daima sağlam değerlere sahip biri, nasıl farkına varmadan ahlaki pusulasını kaybeder? Cevap, büyük vahşet eylemlerinde değil, zamanla insanı karanlığa doğru kaydıran masum görünen seçimlerdedir.
Bu videoda, ahlaki çürümenin nasıl fark edilmeden, kademeli ve sinsi bir şekilde gerçekleştiğini inceliyoruz. C.S. Lewis, Platon, Hannah Arendt ve Machiavelli gibi düşünürlerin fikirlerinden yola çıkarak, bireylerin zamanla nasıl kendi eylemlerini haklı çıkarmaya başladığını ele alıyoruz. Kötülüğün sıradanlaşmasından, kendimizi her zaman adil sanma yanılgısına kadar, insanın önce savunduğu değerleri nasıl çiğnemeye başlayabileceğini keşfediyoruz. Hata yapmaktan daha tehlikeli olan, yapılan hatanın önemli olmadığını düşünmektir. Peki, iyilik gerçekten sandığımız kadar sarsılmaz mı? Yoksa hepimiz, farkında olmadan, içimizde kötülüğün tohumlarını mı taşıyoruz?