เพลงโหมโรงจอมสุรางค์
เพลงโหมโรงจอมสุรางค์ เป็นเพลงโหมโรงที่มีสำเนียงแสดงความหมายไปใน ทางสนุกสนานร่าเริง มีจังหวะซับซ้อนซ่อนเงื่อนเป็นส่วนมาก นับว่านายดาบขุนเจริญ ดนตรีการ (เจริญ โรหิตะโยธิน) ซึ่งเคยเป็นครูสอนดนตรีอยู่ ณ สามัคยาจารย์ สมาคมเป็นผู้แต่ง
แต่เมื่อได้พิจารณาตามจำนวนทำนองของเพลงนี้แล้ว ครูมนตรี ตราโมท ผู้เชี่ยวชาญ ดนตรีไทยของกรมศิลปากร ยังไม่รู้จะปลงใจนักว่าขุนเจริญ ดนตรีการ จะแต่งเพลงที่มีสำนวนท่านลงอย่างเพลงจอมสุรางค์นี้ เพราะสำนวนทำนอง ของแต่ละเพลงที่ท่านแต่ง เป็นไปในรูปอย่างอื่น
โดยมากเพลงโหมโรงมักจะเป็นเพลง ต่อท้ายอีกเพลงหนึ่ง เพลงจอมสุรางค์ นี้ ก็ได้ใช้เพลงสะบัดสะบิ้ง สองชั้น เป็นเพลงต่อท้าย ซึ่งเป็นเพลงที่กระฉับกระเฉง น่าฟังมิใช่น้อยทีเดียว เพลงสะบัดสะบิ้งมักถูกเพลงโหมโรงสำเนียงนี้ยืมไปต่อท้าย หลายเพลง เช่น นางกรายและแปดบท เป็นต้น
(ครูมนตรี ตราโมท และ ครูวิเชียร กุลตัณฑ์ กล่าวไว้ในหนังสือ ฟังและเข้าใจเพลงไทย)
ผู้บรรเลง รุ่งเรือง แสนสมัคร
หน้าทับกลอง เรียบเรียงในโปรแกรม fl studio