قانونِ ایرانی؛ گامی به پیش

در این اپیزود با سازِ قانون آشنا می‌شیم: ترکیبِ چوب، پوست، فلز، پلاستیک، شاخ، صدف و گاه چیزهای دیگه می‌شینه روی پای رامشگر و صداها می‌غلطند توی هم.
گذشته از چنین نگاهِ نسبتن شاعرانه‌ای، قانون به لحاظِ ریخت‌شناسی یا همون فرمولوژی هم سیستمِ غریبـی داره. نوازنده می‌تونه فواصلِ متغیری رو که حین نوازندگی لازمش می‌شه، با پرده‌گردان‌هایِ فلزیی که در فرهنگ‌های مختلف با مکانیسم‌های متنوعی هم ساخته میشن، ایجاد کنه.
همینطور کار کردنِ همزمانِ دو تا دست، گویی یک پیانوی خاورمیانه‌ای در اختیار نوازنده قرار می‌ده.
خلاصه حرف در موردِ قانون زیاده و این اپیزود، ما رو می‌بره به جهانِ زیبای این سازِ کهن.
اما در موسیقی کلاسیک ایران از اونجایی که قانون، پس از یک دوره‌ی غیبت، مجددن از اواخر دوره قاجار در موسیقی ایران کاربرد پیدا می‌کنه، در همراهی با سازهای دیگه یک مشکلی در موردش همیشه بوده: مسأله‌ی سازگاریِ دقیقش به لحاظِ کوک با فواصل موسیقی ایرانی. کارهایی در حل این مساله شده اما هنوز مشکل باقیست. چند موسیقیدان‌ در سال‌های گذشته در حل این مساله دست به دست هم داده‌اند و این تلاش به ساختِ یک سازِ قانون که دیگه مساله‌ی ناکوکی رو نداره منجر شده؛ که در این اپیزود، اقدامات این گروه تبیین شده.
------------------
لینکِ حمایت مالی از پادکست تصویریِ «راهِ گوش»
https://hamibash.com/rahegoosh
------------------
00:00تاریخچه
20:25بیان مسأله (گفتگو با فریده رضایی)
37:28اجرایی از فریده رضایی؛ رنگ چهارگاه از مهدی مفتاح
39:44تبیینِ عملیِ مسأله‌ی کوک توسط بهار امراللهی
46:29گفتگو با فرشاد توکلی و مهرداد مومنی؛ محققین پروژه
01:12:16اجرای بهار امراللهی با قانونِ ساخته‌شده‌ی جدید
------------------
حامی مالی این اپیزود: https://www.nosa.com/