“Духтарро чиву хонданаш чӣ”, “Занонро бас бувад ин як ҳунар, ки шинанду зоянд шерони нар”. Аксаран онҳое, ки таҳсил кардану донишманд будани духтаронро зарур намедонанд, бо чунин иддаову шарҳи нодурусти ин мисраи Фирдавсӣ мехоҳанд, собит кунанд, ки назару мавқеашон дуруст аст. Заноне, ки ҳоло дар зиндагӣ ҷабри чунин ақидаву хурофотро мекашанд, мегӯянд, ин иддао комилан хато аст.