บ่าวผ้าขาวม้า พาเพลิน

เมื่อก่อนตอนเราเป็นเด็ก เคยนึก “น้อยใจ” อยู่บ่อย ๆ ว่าทำไมเราเกิดมาเป็น “เด็กบ้านนอก” ห่างไกลความเจริญ ไปไหนมาไหนก็ลำบากกว่าเพื่อนคนอื่นที่อยู่ในเมือง อยู่ในตลาด ตอนนั้นยอมรับว่า “อายมาก” แต่พอเราโตขึ้น ย้ายเข้าไปทำงานในเมืองใหญ่ ใช้ชีวิตแบบคนเมือง เป็นมนุษย์เงินเดือน ชีวิตที่เราคิดว่าสวยหรู ดูงาม สะดวกสบาย ศิวิไลย์ พบเจอเรื่องราวมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จน “ลืมตัว” หลงไหนไปกับแสงสีเป็นเวลานาน ทั้งทุกข์ทั้งสุขที่ผ่านเข้ามา ทำให้เราได้เรียนรู้ว่า ชีวิตที่เป็นอยู่นั้นมันเกินไปเกือบทุกอย่าง ฟุ่มเฟือยมากมาย จึงทำให้รู้ว่าชีวิตในเมืองอาจจะไม่เหมาะสมกับตัวเราเอง วันนี้จึงตัดสินใจกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม แบบบ้าน ๆ แบบที่ในวันนั้นเราเคยรู้สึก “น้อยใจ” แต่ในวันนี้เรากลับมาด้วยความ “ภูมิใจ” รักและคิดถึงแผ่นดินเกิด กลับมาสร้างคุณค่าและเติมเต็มความสุขให้แผ่นดินนี้งดงามอีกครั้ง ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ “บ่าวผ้าขาวม้า พาเพลิน” ครับผม